วันพฤหัสบดีที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2554

ตะลุยนบพิตำ


      ที่ทุ่งสงน้ำท่วมล้างบ้านไม่ทันแห้ง มีข่าวแจ้งว่าให้ไปบรรจุของช่วยน้ำท่วม   ออกรถขบวนตั้งแต่เช้า ฝนยังตกอยู่ ไปที่โรงเหล็ก เข้าพื้นที่ไม่ได้ต้องส่งทางเครื่องบิน
ผ่านเครื่องบินซีนุก ( เครื่องหมาจู )
           วันที่ 7 เมษายน 2554 เพิ่งกลับมาจากไปแจกของช่วยน้ำท่วมที่นบพิตำ

             ใจหายใจคว่ำ  รถกระบะบรรทุกของเต็มลงจากสะพานสูง 3.5 เมตร

                    เจ้าของรถต้องลงจากรถ  ให้มืออาชีพเหยียบคันเร่งพุ่ง

                              เรากลัวรถจะตีลังกาลังมา

เมื่อแจกของเสร็จแล้วเจ้าของรถกระบะเพิ่งบอกว่าหลังคาไม่ได้ขันน็อตแป๋ววววว

                               ทุกสะพาน ลำคลองมีร่องรอยน้ำพัดกว้างขวางมหาศาล
              เจ้าของรถรีบลงจากรถ ให้มืออาชีพเหยียบคันเร่งแทน หลังรถหนักเรากลัวรถตีลังกา
เห็นสะพานแล้วขาสั่นพั๊บๆ  เหมือนใบพัดเครื่องบิน
ปะเดี๊ยว กลัวเพื่อนว่า ปากกล้าขาสั่น ยอมลงเรือยางดีกว่า  ยังไงถ้าเชือกหลุดก็ลอยลำออกทะเล
สายน้ำเชี่ยวกราก ภาพนี้ตากล้องถ่ายจากเรือยาง
 พี่โญ สู้ สู้  ไกวหยับโหยง  ยังกะไกวเปลเลย
เดินทางมาถึงหนำไพรวัลย์ เป็นกลุ่มแรก



                                                  ขากลับ ลุ้นระทึก

                                         เอ้าตั้งหลัก  เร่งเครื่อง
 
จ๊ากกกกก  เร่งไม่ขึ้น รถติดแหง็กกกกกก
                                   อีกพวก เดินข้างล่างสบายใจกว่าเยอะ...
                    อยู่ข้างล่าง  ลุ้นรถยนต์ของพวกเรา  เร็ววววววว  สู้  สู้

                         2 ภาพนี้ติดกัน กระแสน้ำหลายสายมารวมกันกว้างใหญ่ไพศาลมาก
                                 หนูน้อยพันธมิตรชุมพร นำขนมมาแจกเพื่อนๆค่ะ
       พี่อำไพ เจ้าของหนำไพรวัลย์มาต้อนรับพวกเรา ที่นี่รถเข้าไม่ได้เลย เด็กอ่อนขาดนม