ทำไมมนุษย์ต่างดาวจึงต้องระดมเทคโนโลยีจากดวงดาวต่าง ๆ มาให้ความช่วยเหลือก็เพราะ ภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่จะเกิดกับโลกใบนี้ มากมายเกินกว่าที่มนุษย์โลกจะช่วยเหลือกันเองได้

"ระบบ"

ตอนที่ 2

ข้อความจาก

กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)

.............

แต่ในช่วงนี้ ในระยะเวลานี้ มนุษย์ต่างดาวเคยถามในรุ่นแรกที่ยังปฏิบัติกันว่า รู้ไหม

ทำไมมนุษย์ต่างดาวจึงต้องระดมเทคโนโลยีจากดวงดาวต่าง ๆ มาให้ความช่วยเหลือ

ทำไมจึงต้องตั้งโครงการเฉพาะกิจขึ้นเป็นครั้งแรก โดยฝึกคนที่จะต้องมาทำงานกับมนุษย์ต่างดาวขึ้นมา

ทำไมจึงต้องวางโครงการนี้มานับพันปี เพื่อสร้างโครงข่ายให้ครอบคลุม และให้ทันตามเวลาที่กำหนด

และ ทำไม ยังคงต้องวนเวียน นำจานบินมาปรากฏให้เห็น เปิดเผยข้อมูล เปิดเผยเรื่องของมิติ เรื่องของเวลา เรื่องของกลไกขันธ์ห้าที่ทำงานตามระบบ ให้กับคนที่ต้องทำงานร่วมกับมนุษย์ต่างดาว

ซึ่งผู้ฝึกในรุ่นแรก ๆ เมื่อ 11 ปีที่ผ่านมา ย่อมยังไม่เข้าใจในจุดมุ่งหมายเช่นกัน

จึงได้รับการอธิบายให้ได้รับทราบ ว่า

นั่น ก็เพราะ ภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่จะเกิดกับโลกใบนี้ มากมายเกินกว่าที่มนุษย์โลกจะช่วยเหลือกันเองได้ และจะใช้เพียงดวงดาวจำนวนเล็กน้อยเช่นครั้งอื่น ๆ ก็ไม่ได้แล้ว

ต้อง ระดมดวงดาวมากมาย ที่เป็นกลุ่มสมาชิกสากล ของสมาพันธ์แห่งดวงดาว มาให้ความช่วยเหลือ เรียกว่าเป็นการระดมสมาชิกแทบทุกดวงดาวก็ว่าได้ มาร่วมในภารกิจนี้

และผู้ที่เข้าร่วมในภารกิจเดียวกัน ก็ต้องทำงานในระบบเดียวกัน

จึงต้องวางโครงข่าย ต้องทำการวางกลไกไว้อย่างเป็น.... ระบบ

ไม่ว่าจะติดต่อประสานกับกลุ่มใด ๆ ประเทศใด ๆ ก็คือแผนงานจากระบบใหญ่ ที่มาวางโครงข่ายทั้งสิ้น

ก็เพื่อการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพนั่นเอง

ระบบ จึง เป็นกลไกการทำงานที่ประสานกันอย่างผิดพลาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น จะถูกตรงตามเวลา ตามเหตุการณ์ ตามสถานที่ และตามระบบ แม้บางครั้งอาจมองเหมือนไม่ถูกต้องตามความคิดของมนุษย์โลกก็ตามที

แต่เพราะการทำงานเป็นระบบ ที่ต้องมีส่วนอื่น ๆ สอดรับตามความจำเป็นในการประสานงานกัน จึงต้องถูกตรงตามเวลา ตามหน้าที่ ตรงตามกลไกที่วางไว้

หากมีจุดหนึ่งจุดใด สะดุดหยุดลง ผู้ที่ดำเนินงานต่อไปก็จะคลาดเคลื่อนทันที

ดังนั้น ผู้ที่ระบบวางไว้ จึงต้องใหลไปตามกลไกของระบบ มีความสำคัญเท่าเทียมกันทั้งสิ้น

เหมือนเครื่องจักร ต้องทำงานประสานกัน หมุนไปตลอดเวลา

เหมือนโรงงานผลิตอาหารกระป๋อง

เริ่ม จากใส่วัตถุเข้าไป ก็จะเลื่อนไปยังอีกจุดหนึ่ง คือ...ใส่เครื่องปรุง แล้วเลื่อนไปอีกจุดหนึ่ง... ปิดฝา แล้วเลื่อนไปอีกจุดหนึ่ง....อบให้ร้อนปราศจากเชื้อโรค เลื่อนไปอีกจุดหนึ่ง...ติดสลาก แล้วเลื่อนไปอีกจุดหนึ่ง ... บรรจุกล่อง

ทุกอย่าง เป็นกลไกที่ต้องเลื่อนไปตามจังหวะเวลา จึงจะสอดรับกันอย่างได้ผล เครื่องจักรทุกชิ้นมีความสำคัญเท่ากัน เพราะเป็นฟันเฟือง เป็นกลไกตัวหนึ่งที่ทำให้อาหารกระป๋องนั้น ผลิตออกมาได้ เพื่อยังประโยชน์ให้ผู้ซื้อใช้ยังชีพต่อไป

ถ้าตัวใดตัวหนึ่งหยุดลงไป งานก็ดำเนินไปไม่ได้ เพราะเกิดการสะดุดนั่นเอง

งานของระบบ ก็เช่นกัน ต้องมีการเตรียมการ มีการวางแผน และสอดรับกันอย่างคาดไม่ถึง

เราจึงเห็นว่า เกิดความ "บัีงเอิญ" ครั้งแล้วครั้งเล่า บังเอิญบ่อย ๆ บังเอิญมากมาย มันเกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องตลอดมา

ตั้งแต่ก่อนมาเจอกลุ่มประสานงานฯ ขณะที่มาเจอและรับทราบข้อมูลแล้ว และจะยังคงเกิดความบังเอิญอยู่ต่อไปหลังจากนี้

นั่นเพราะว่า สิ่งที่เกิดขึ้น

มันไม่ใช่.... ความบังเอิิญ ... นั่นเอง